European Blues Challenge #12 preselectie vrijdag Espaço Vita Braga (Portugal) (04/06-04-2024) reporters & photo credits: Freddie info organisatie: EBC © Rootsville 2024

Vooraleer we richting Braga trekken voor de tweede voorselectie van de 'EBC' bezochten we eerst nog Porto en zijn portohuizen. Een dag met meer dan 3000 hoogtemeters waarna we lekker konden uitzakken in de zetels van 'Espaço Vita'. Een aperitiefje kon nog net bij Johnny & Maaike van 'Move2Blues'. Na een dag met veel verrassingen en van een hoogstaand niveau wordt uiteraard de lat voor deze tweede dag van de 'European Blues Challenge' zeer hoog gelegd. Het zal in normale omstandigheden bijzonder moeilijk gaan worden om een selectie te gaan maken voor de finale op zaterdag.

Porto

Vrijdag 05 april - Dag 2 van de European Blues Challenge.

Ook vandaag staan er weerom 11 bands op het programma en de volgende daarin luistert naar Blue Deal. Ze wonnen logischer wijs de 'Blues Challenge Germany' en bestaan uit Joe Fischer (Lead vocals, keys, cigar box guitar, bluesharp), Tom Vela (Guitar, vocals), Jürgen Schneckenburger (Drums) en Martin Bürger (Bass, vocals). Tom Vela is momenteel een van de beste gitaristen van de ‘New Blues Generation’ in Duitsland. De symbiose met Jürgen Schneckenburger, Martin Bürger en oude meester Joe Fischer (voormalig Cadillac Blues Band) maakt Blue Deal tot een innovatief generatie overschrijdend project. Van Roots Blues tot pure Rock – alles daar tussenin – en verder. Tot grote vreugde van de fans en de internationale vakpers. Als inzending krijgen we een bluesrock ballad dat luistert naar de titel 'Holy Ground'. Misschien wel de heilige grond van de 'EBC'.

Met een nummer als 'Greenland Shark' krijgen we er zelfs een Tin Pan Alley bluesje geserveerd. Opmerkelijk is dat Martin Bürger zelfs een six-string bas hanteert. Piccobello blues krijgen we met 'Hard Times, Good Times' en als afsluiter is er 'He Got To Go'. Wel meteen de lat hoog leggen doen die van 'Blue Deal'.

Van Duitsland naar Italië is in Europa maar een kleine stap en zo komen we uit bij Groove City & Daria Biancardi. Het Groove City-project start in 2005 en na een eerste proeffase gericht op de zoektocht naar een kenmerkende taal begint de band een aantal samenwerkingen met Italiaanse en internationale artiesten, waarvan de meeste afkomstig zijn uit de staat Memphis, waaronder Toni Green, Wee Willie Walker, Jerry Jones, David Hudson, Sax Gordon, Mitch Woods, Bruce James.

De band bestaat uit Daria Biancardi (vocals), Fabio Ziveri (keyboards), Gianluca Schiavon (drums), Pier Martinetti (guitar, vocals), Rita Girelli (bass), Andrea Scorzoni (sax) en Franco Venturi (trumpet). De samenwerking met Daria Biancardi begon op het Porretta Soul Festival 2016 en met Daria nam de band deel aan verschillende festivals. Bovendien ontwierpen ze verschillende muziek- en theatervoorstellingen, waaronder “Respect! The Soul of Aretha” geheel gewijd aan Aretha Franklin. 'Two Fisted Mama' welk ze hier brengen is blues met a lot of soul gekruid met boogie woogie keys.

Met 'You Can Have My Husband (Please Don't Mess With My Man)' zitten we eentje van Irma Thomas en viert de soulblues ook meteen hoogtij hier. Ook Koko Taylor en Lou Ann Barton hadden er een hit mee. Een mooi slowbluesje staat ook op hun lijstje en afsluiten doen ze met 'Don't Need No Money'. Een zeer, maar dan ook zeer goede band met daarin een heerlijke blazerssectie, knappe Hammond grooves en een sterke Rita Girelli die dan weer de skills van het bespelen van een 5-string bas volledig meester is. Tip voor de finale.

Met de O.J. Žlábek Band belanden we zo in de Tsjechische Republiek. De band bestaat uit Ondřej J. Žlábek (Harmonica, Vocals), Jiří Maršíček (Guitar, Vocals), Jan Svorník (Bass) en Marcus Jurkovič (Drums). O.J. Zlabek is een Tsjechische harpspeler en zanger die authentieke Chicago-blues speelt. Geïnspireerd door blues legenden als Little Walter, Muddy Waters, Jimmy Reed, BB King & Freddie King legt de jonge muzikant heel zijn hart en ziel in zijn stem en typische geluid. Ondrej J. Zlabek woont sinds zijn geboorte in 1995 in Praag, Tsjechië.

Als kind speelde hij een aantal jaren trombone. Tijdens zijn tienerjaren O.J. raakte in de blues en begon al snel harp te spelen. Eerder speelde hij met ondersteunende muzikanten Hans Bricks, Jiri Marsicek en andere vrienden die geïnteresseerd waren in blues. Harmonica troef in hun shuffle 'When I Met You Darlene'. Prima harper maar het lijkt of hij zich wat onwennig voelt op het podium. Met nummers als 'I Got Blues' en 'My Babe' hoef je verder niet te zoeken waar ze de mosterd hebben gehaald, en zo wordt het niveau hier gestaag behouden.

Tijdens de reis doorheen de blues van Europa belanden we in Oostenrijk met als inzending Moritz Gamper. Oorspronkelijk afkomstig uit het kleine stadje Meran in Zuid-Tirol, verhuisde Moritz eerst naar Zuid-Amerika, vervolgens naar Spanje en vestigde zich uiteindelijk in Wenen. Net zoals de inmiddels 28-jarige singer-songwriter de tijd nam om de kern van zijn leven te vinden, zo is het ook met zijn muziek: er waren veel experimenten en excursies naar een grote verscheidenheid aan genres nodig om iets te vinden dat ben er eigenlijk altijd al geweest.

Vaak heb je alleen een akoestische gitaar en een onderscheidende stem nodig. Moritz bracht bijna 10 jaar geleden voor het eerst muziek uit. Nu voelt het als thuiskomen na lange tijd. Een snuifje Delta Blues, een portie Desert Blues en wat folk doen denken aan de grote idolen van Moritz. 'Desert Wolf' is zijn inzending als wat moet klinken als mysterieuze blues.

We hadden al een 5 en 6 snarige bass en dus nu tijd voor een 12-snarige akoestische gitaar. Goede front porch blues met daarin 'Almost Beautiful Dream' welk hij dan slim opdraagt aan zijn verloofde in de zaal. Met 'Don't Talk To Much' is de vraag om interactie met het publiek duidelijk aanwezig.

Tijd om een bluesy Sirtaki te dansen wordt het vervolgens met Tassos Skouras. Tassos Skouras is een Grieks-Amerikaanse songwriter, performer en gitarist, gevestigd in Athene, Griekenland. Hij heeft een lange staat van dienst als soloartiest, maar ook als bandlid en sessiemuzikant met veel samenwerkingen, waaronder Vassilis Papakonstantinou, Nelly “Tiger” Travis, Doug James, Cookie McGee, e.v.a. De setlist bevat originele nummers van Tassos Skoura, evenals covers van tijdloze blues-, rock- en soul/funk-hits (Blues Brothers, Bobby Womack, Etta James, Pink Floyd, Toto, Socrates, BB Κing, enz.).

De concerten van Tassos Skouras staan bekend om hun hoge energie, onberispelijke geluid en nostalgische retro-vibes uit de jaren 60-70, evenals zijn virtuoze gitaarspel, wat over het algemeen een eersteklas spektakel oplevert! Naast Tassos Skouras (Guitar, Vocals) bestaat de band ook nog uit Kostis Vichos (Bass), George Livadas (Drums) en Geo Teo (Keys). Met hun 'Alright Mama' richten ze op de Amerikaanse blues en laten zo Griekenland achter zich. Vanavond krijgen we 'I'm Gonna Be The Blues' en op 'Remedy Blues' krijgen we wat Griekse Sirtaki klanken als intro. Ook 'I Need A Change' is mooi en doet me meteen denken aan de sound van een Coco Montoya. Meteen was iedereen ook mee om al handclappin' af te sluiten.

De Noorse formatie Odin Landbakk Trio was vandaag voorzien als opener maar een late vlucht besliste daar anders over. Als amper 13 jarige won Odin Landbakk in 2015 nog de 'Norwegian Got Talent'. De band ontsond in 2020. Naast Odin bestaat dit trio ook nog uit Haakon Landbakk (bass, vocals) en August Cancino  (drums, vocals), stevig aanzetten en iedereen onmiddellijk bij de les zou ik zo zeggen. Odin schrijft de nummers in het blues- en rock genre. De band haalt inspiratie uit de jaren ’70 en bands als ‘Little Feat’, ‘The Allman Brothers Band’, Rory Gallagher en ‘Gov’t Mule’.

Elk van de artiesten implementeert zijn eigen onderscheidende karakter en muzikale vaardigheden in de muziek die ze schrijven. Improvisatie vormt een groot deel van de muziek en liveoptredens van de band. Als inzending krijgen we hier 'Strengedansen' voorgeschoteld wat zo ook duidelijk zijn skills als gitarist laat ontplooien.

Wat meteen opvalt is dat we hier te doen hebben met een steengoede gitarist die me meteen doet denken aan een Derek Trucks. Opmerkelijk is ook zijn broer Haakon die dan weer zijn dikke snaren beroerd met een plectrum. 'You Should Be Gone By Now' en 'Another Night' komen uit zijn in 2019 uitgebracht album 'Speilvendt'.

Tijd nu om onze rug te rechten want de deelnemers van 'De Lage Landen' komen eraan. De Nederlandse inzending met de Robbert Duijf zagen we met zijn band recent nog op de 'Southern Bluesnight' in Heerlen. Robbert brengt zijn muziek puur, oprecht en vol passie. Zijn stem is puur en vol overgave. Door vanuit zijn hart te zingen en te spelen, maakt hij een diepe verbinding met zijn publiek.

Robberts oudste zoon Rubin speelt contrabas. Hij is een getalenteerde jonge muzikant met een groot hart voor de blues. Met een nieuwe kijk op de blues geeft hij frisse energie. Robin Zalm, met ruime ervaring als drummer in diverse Nederlandse bands, is een veelzijdige drummer met een heerlijke groove. 'Love To See You Cry' was hun inzending en zo zitten we helemaal bij de mooie akoestische blues.

De mooiste bluesstem van de avond en van de zoon straalt het plezier om hier te zijn er zo vanaf. 'Change Myself' en zijn nieuwste single 'Love To See You Cry' maken meteen duidelijk dat dit een kanshebber is op de titel met stip. Misschien kan je zeggen dat het enige dat Robbert mist is een andere huidskleur. Of het nu akoestische country blues is of een gospelbluesje hij hoeft niet eens het publiek te vragen om een interactie. Iedereen meteen mee en zo brengt hij nog 'Bottle Up and Go' en eentje voor de gevallen Blues Heroes. That's what blues is all about!

Het tweede luik uit de Lage Landen bestaat uit 'onze' Thomas Frank Hopper Band. Thomas Frank Hopper en zijn band wonnen vorig jaar zo goed als unaniem de editie van de 'Belgian Blues Challenge'. Met hun nieuwe pas verschenen album 'Paradize City' zijn ze richting Braga afgereisd. Een muzikant, singer-songwriter die zijn eigen rockstijl creëert. Een goede riff op een slidegitaar aangesloten op een oude lampversterker.

De muziek van Hopper is de samenkomst van Amerikaanse blues en Belgische rock. Een muzikale reis die je niet snel zult vergeten. Deze band bestaat. Naast Thomas Frank hopper ook nog uit Diego Higueras (Guitar), Jacob Miller (Bass, backing vocals), Nicolas Scalliet (Drums, backing vocals) en Maxime Siroul (Keyboards). Door hun eigen uitstekende sound is deze Thomas Frank Hopper moeilijk in een vakje te plaatsen. Met hun gekende stijl laten ze met 'April Fool' meteen opschrikken door hun energy die ze uitstralen. Met nummers als 'The Sinner' en 'Savages' maken ze hier het publiek duidelijk dat deze band en hun bluesrock bestaat uit een collectief van uitstekende jonge wolven die doelbewust hun weg hebben gekozen.

Met de inzending van Spanje zijn er nog maar die bands te gaan. Spanje, steeds een geduchte kandidaat wordt hier op de 'EBC' dit jaar vertegenwoordigd door de Kid Carlos Band. Kid Carlos Band is een band onder leiding van gitarist Kid Carlos uit Sevilla. Het is een solide band die zich beweegt op het gebied van Blues/Rock en zowel klassieke blues als eigen composities uitvoert, allemaal perfect ontwikkeld dankzij de ervaring en kennis van de vier leden.

Sinds hun debuut in 2014 wordt de band geboekt op de meest gerenommeerde blues festivals van Spanje.De bandbezetting bestaat uit Kid Carlos op gitaar, Txako Jones op zang, Lalu Cordón op bas en Stefano di Rubbo op drums. In 2018 bracht Kid Carlos Band "Cannonball" uit, een eerbetoonalbum aan de Texas-gitarist Freddie King. 'Invisible' van deze 'Kid Carlos Band' is er eentje voor in de bluesrock galerij.

Nummers als 'First Lovin' en de 2de maal vanavond 'Hey Baby' zitten vol energy mede door de zangeres van de band. Op het laatste brengen ze nog 'Shake Your Hips' van Slim Harpo maar door de intense gitaarrifjes gaat de blues hierin verloren.

Als voorlaatste band van vanavond is er de Franse inzending met Little Mouse & The Hungry Cats. Live draait Claire (Little Mouse) te midden van haar "katten" spinnend van plezier terwijl ze kat en muis speelt, dit is waar de groep alle (on)maat geeft. Een enscenering, scenario's en explosieve choreografie ondersteund door uitmuntende muzikanten.

Het is geen toeval dat Little Mouse & the Hungry Cats sinds de oprichting in 2018 op een van de mooiste podia van Frankrijk, België en Zwitserland heeft gestaan. Medeplichtigheid en een goed humeur gecombineerd met talent, alle ingrediënten voor succes zijn aanwezig en het publiek van alle generaties vergist zich niet. De band bestaat uit Claire Ramos Munoz (Vocals), Jean Christophe Sutter (Guitar, Vocals), Richard Addeo (Keyboards), Eric Courier (Bass) en Fred Mariani (Drums). Hun 'House Of Blues' herbergt heel wat slide en hypnotische harp waarbij ik me niet meteen de spring-in-het-veld Little Mouse kan mee vereenzelvigen.

'House of Blues' laat ons meteen genieten van een huppelende 'Little Mouse' die geen enkele vierkante centimeter van het podium onbenut laat. Met een nummer als 'Voodoo Works' kunnen we spreken van blues met een punk attitude.

De laatste mededingers naar de kroon hier in Braga komen uit Roemenië en luisteren naar de naam Marcian Petrescu BluesHarp Band. Harper, singer-songwriter, mondharmonicaleraar en customizer, radio en blues promotor Marcian Petrescu wordt op dit moment door het publiek beschouwd als de beste harper in Roemenië. Geboren in een klein stadje genaamd Onesti in 1974, leerde hij zichzelf mondharmonica op 22-jarige leeftijd en begon zijn professionele carrière in 2000.

Met zijn band speelt hij een mix van klassieke en moderne blues, gecombineerd met elementen uit country, rock & roll, funk, Cubaanse en Braziliaanse muziek. Tijdens concerten spelen ze zowel in het Engels als in de Roemeense taal en Marcian staat al bekend om zijn satirische teksten, in de stijl van Sonny Boy Williamson II (Rice Miller). In zijn gezelschap zijn er ook nog Matei Puscaru (Bass) en Sabin Dobranici (Drums). 'Love Her, Don't Shove Her' is wat je kan noemen een swingende afsluiter. Zijn opener lijkt zo te zijn weggeplukt uit een Spaghetti western van Morricone maar is zo luid dat gehoorschade kan optreden. Bij het uittrekken van zijn poncho is het duidelijk dat Marcian zijn hele collectie harmonica's heeft meegebracht en is het voor mezelf en vele anderen genoeg geweest.

Zo en zo zijn we meer dan benieuwd wie de jury gaat selecteren om morgen aan de grote finale mee te gaan doen. Diegene die vandaag geselecteerd zij voor de finale van morgen zijn Robbert Duijf (NL), Thompas Frank Hopper (B), Odin Landbakk Trio (N) en Groove City & Daria Biancardi (I). Tpt morgen.